Hamas is een collectieve sekte dictatuur.

Het volk heeft daar niets in te brengen Hamas, een jihadistiche sekte is de baas.

hamas jihadisten zijn geen vrijheidsstrijders ze hebben een ideologie die mensen in hysterische vreugde doet uitbarsten als er een gedode landgenoot achter een bromfiets wordt aangesleept en als het aantal doden en gewonden van een busbom in Israël bekend wordt gemaakt kan simpelweg niet deugen.

Er is dan sprake van een achterlijke onmenselijke religieuze ziekelijke verstandsverbijstering.
Hella's het westen helpt en adviseert de Hamas dictators en stuurt hulp, de politieke samenwerking met deze gruwelijke jihadisten gaat gewoon door....Door die achterlijke vrouwenonderdrukkunde moordende Islam gaan nog meer mensen dood.
Jihadizme is geen nieuws, Mohammed heeft tientallen landen veroverd via zijn Jihadistische systeem..
Een crimineel zal hij leven in een wereld vol maskers in combinatie met een soort woede in zich die voortkomt uit een bepaalde teleurstelling in de samenleving. Hamas en zijn verlenging in Europa, Marokkaanse en Turkse jihadisten nemen de overtuiging dat ze in de steek zijn gelaten.
Salafistische jihadisme,
De methodologie van het jihadisme is dat het als basis een afkeer heeft tegen de samenleving. Deze uitgangspunt stemt overeen met de negativiteit van de crimineel. Omdat het jihadisme zich vooral op de islam beroept, draagt het dus dat jasje van ‘waarheid’ in zich waardoor dus deze in wording jihadist steeds het gevoel heeft dat hij gelijk heeft over zijn afkeer tegen de samenleving.
We hebben in de praktijk gezien dat veel jihadisten ook uit de criminele circuit komen.
Het jihadisme legaliseert als het ware hun criminele mentaliteit. Ze zijn gewelddadig van binnen. Iets wat ze lang hebben onderdrukt, maar het jihadisme vertelt hen dat er ook een ‘goede’ manier bestaat hoe ze dat geweld mogen uiten.
De crimineel denkt dat iedereen tegen hem is en dus meer boosheid en woede naar de ‘maatschappij’ heeft. Hij is eerder uit op wraak. Wat een jihadist ook kenmerkt is het stoere karakter van het jihadisme. Psychisch gezien voelt hij zich van binnen waardeloos, maar de stoerheid van het jihadisme geeft hem een schijn-zelfvertrouwen. Wapens, geweld, afkeer tegen de samenleving, boosheid, stoere taal, dreiging (met de sharia en verovering…) geven hem het gevoel dat hij ‘heldhaftig’ is.